Ik was vanavond in slaap gevallen en reageerde dus niet op mails. Ik weet nu dat dat eigenlijk niet kan, want A.S. wordt daar vreselijk nerveus van. Als ik niet om tien uur wakker was geworden, maar pas om twee uur, dan weet ik niet of de 82½ kilometer die ons scheiden genoeg afstand zouden zijn geweest. Dan was ze misschien wel naar Egmond aan Zee komen rijden, midden in de nacht. Een hartaanval, zou ze gedacht hebben. Of een herseninfarct. Misschien een hersenbloeding! Of misschien is die zak tabak de zee in gesprongen! Zelfmoord!
Dus ik heb haar mijn telefoonnummer en de telefoonnummers van mijn pianerende zus en van mijn loodgietende broer gegeven. Ik had haar ook de email-adressen kunnen geven, maar daar heb ik zelf weinig vreugdevolle herinneringen aan: als je mijn zus mailt, dan antwoordt ze vier of veertien dagen later.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ik heb me wel af zitten vragen waarom ik direkt aan akelige dingen denk en niet aan in slaap vallen, een kapotte internetverbinding of een PC crash.
Een antwoord heb ik niet.
Een reactie posten