Warhol

Andy Warhol wordt door velen nog steeds een kunstenaar genoemd. Naar mijn mening: ten onrechte. Hij kon een foefje goed doen, en maakte daar veel heisa omheen. Zo wordt hij door sommigen een opvolger van Magritte genoemd. Dat klopt ook al niet: hij blijft in alle opzichten achter bij Magritte.
Als tekenaar was hij en bleef hij een amateur. Niets meer, niets minder. Als fotograaf stelde hij ook niets voor. Als filmer stelde hij nog minder voor. Als interviewer was hij dramatisch slecht.
Warhols ding was: een ding herhalen. Die Campbell’s soepblikken, die portretten van Marilyn Monroe, dat bloemenbehang. Ik vond toen al, en ik vind nog steeds, dat dat met kunst weinig van doen heeft. Maar goed, het was de tijd dat je een oor aangenaaid werd. Jimi Hendrix was een groot gitarist, dat zult u zich nog wel herinneren. Groot gitarist! En hoe heette die drummer van The Who ook alweer? Groot drummer! John Lennon? Fantastisch muzikaal! Keith Richards? Toch een zeer behoorlijk guitarist!
Daar moeten we eens mee stoppen. Zoals we ook moeten stoppen met het doen alsof we ook maar één werk van Andy Warhol mooi vinden. Dat vinden we niet mooi.
Mijn grootste bezwaar tegen Warhol’s werk: zijn gebrek aan humor.