Wouter schrijft een mooi stuk over wat het voor een ouder betekent, een kind te laten fietsen. Maar wat het voor een kind betekent!Er zijn mij geen valpartijen bijgebleven. Ik leerde op zesjarige leeftijd fietsen. Ik ging met mijn vader naar de plaatselijke fietsenhandelaar, waar ik een melkchocoladekleurige fiets koos (met bagagedrager, dat vond ik meteen belangrijk), waarop ik meteen wou wegrijden. Dat ging niet, want ik kon mijn evenwicht nog niet houden.
We liepen dus met die fiets naar huis terug. Naar de Middenweg. ‘Daar kun je rustig oefenen,’ zoiets zal mijn vader wel gezegd hebben. En inderdaad. Het is aan mijn vader, Wilhelmus Theodorus Hoogeboom, te danken dat ik het uiteindelijk geleerd heb. Zelfs dat ik geleerd heb op mijn bagagedrager te zitten en toch te blijven sturen en trappen!
Ik fiets niet meer sinds 2002: herseninfarct. Ik kijk te schichtig achterom, ik ben er te zenuwachtig voor geworden. Dingen zoals de Middenweg, die bestaan niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten