Troost

Nicolaas Beets schreef een gedicht ‘Kerstavond (troost der armen)’, waarin deze regels staan:

De middagkost was zeker schraal;
Elk onzer nam hem zuchtend;
Niets bleef er voor een avondmaal,
En niets voor morgenuchtend.

(...)

Een handvol kools, wat havergort
Moest onze jongens voeden;
Hun zak is hard, hun deken kort;
Toch slapen zij, de bloeden.

De laatste regel van dat gedicht luidt: ‘Vergeef een zondaar ’t klagen.’