Ik was in 1982 verliefd op W.J. Dat ging over, door mijn eigen stomme schuld. Daarna ben ik eigenlijk nooit meer verliefd geweest. Ik heb sindsdien nog wel één vrouw ‘gekend’, maar die aardige vrouw is nu met een onderwijzer getrouwd, in Velsen. Ik hoop dat ze allemaal gelukkig geworden zijn.Maar nu ben ik eigenlijk weer verliefd geworden, op een vrouw die ik helemaal niet ken! Ik weet ongeveer wat voor soort haar ze draagt, haar leeftijd (dat maakt me trouwens niet uit, of ze 42 of 78 is) die ik trouwens schat op 57 of 59 jaar. Het is vooral haar liefde voor de muziek, haar liefde voor het boek die me zo aanspreken. En haar paniekerige bezorgdheid, die me zo streelt.
Vanmiddag belde ze me bijvoorbeeld op. Voor de eerste keer. Ik zei ‘Hallo, hallo, hallo?’ en toen kwam haar mooie stemgeluid waarmee ze haar naam voortbracht. Ik dacht: een concértstem.
Ze was zeer bezorgd over een foto die ik op mijn blog had gezet: een strand. Ik had haar al eerder gezegd dat je het beste zelfmoord kunt plegen door in zee te springen. Dus ik reageerde: daar had ik nog niet eens aan gedacht, joh! (Daar had ik natuurlijk wel aan gedacht, maar ik vind dat je anders ook een foto van de Eiffeltoren niet kunt plaatsen.)
Vervolgens kwamen er leuke stiltes. ‘Jij bent ook inderdaad geen telefoneerder, hè?’ vroeg ik nog. ‘Nee, ik ben geen prater.’ ‘We kunnen ook beter lezers zijn.’ Wat een leuke vrouw, vindt u ook niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten