Ik zag vijftien jaar geleden eens een schilderij van een bevriende schilder, waarin ik drie lichten meende te zien. Het was een abstract schilderij. Ik zei tegen die schilder: dat zijn de lichten van een trein die aan komt rijden, ’s nachts. Waar je, bedoelde ik, voor kunt springen.Ik had dat toen in mijn hoofd.
Die schilder zei toen dat het mij vrij stond een zo ‘eigen’ interpretatie te hebben van zijn in wezen toch vrolijke werk. Blij was hij er niet mee.
En nog steeds heb ik suïcidale connotaties bij sommige plaatjes, zoals het bovenstaande.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten