Ik ken Wilma en Rudy niet, en ik bedoel ze ook zeker niet te beledigen - beledigen doe ik alleen mijn vijanden. Soms mijn vrienden ook, maar ze weten dat het uit een goed hart komt. Er gaan soms maandenlang van email-verkeer overheen, voordat je alles hebt uitgelegd. Je bent niet lelijk (behalve je puistjes), het duurt alleen wat langer om tot je innerlijke schoonheid door te dringen. En die slag in je haar, die vind ik fantastisch.Zo red ik me zo’n beetje in het maatschappelijke verkeer.
Een van de dingen waar Wilma en Rudy, or whatever their names were, me wel voor behoed hebben, is het huwelijk. Het zou voor mij misschien nog niet eens zo’n ramp geworden zijn. Maar voor mijn vrouw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten