Clemens August von Galen (Dinklage, 16 maart 1878 - Münster, 22 maart 1946) was een Duits kardinaal. Hij werd bisschop van Münster in 1933, vlak voor de benoeming van Adolf Hitler tot rijkskanselier. Wegens zijn verzet tegen de nazi's wordt hij ook wel De Leeuw van Münster genoemd.
Hij stamde uit een oud Duits adellijk geslacht: de zeventiende-eeuwse bisschop en krijgsheer Bernhard von Galen (bijgenaamd Bommen Berend) was een verre voorouder van hem.
Von Galen was een uitgesproken anti-communist en heeft zich openlijk verzet tegen de nazi's en hun zogeheten euthanasiepolitiek (T-4-euthanasieprogramma), waarbij duizenden daklozen, geesteszieken en gehandicapten om het leven werden gebracht.
In 1941 hield hij drie historische preken tegen de nazi's, die op dat ogenblik reeds 100.000 gehandicapten om het leven hadden gebracht. De tekst van zijn homilie van 3 augustus 1941 in de Lambertikirche in Münster werd later door Britse vliegtuigen boven Duitsland gedropt. Hierop volgde een strikt Gestapo-huisarrest dat tot april, 1945 (inmars der Engelsen) zou duren. Daardoor kon von Galen niet tegen de jodendeportaties preken, die eerst later begonnen. Alfred Rosenberg en Martin Bormann wilden de rebelse bisschop van Münster na een eventuele nazi-eindoverwinning aan het Oostfront op de Markt in Münster publiekelijk laten ophangen.
Na de inname van het platgebombardeerde Münster door de geallieerden, wilden Engelse en Amerikaanse journalisten allemaal interviews afnemen van de bisschop die de nationaalsocialistische staatsterreur getrotseerd had en zich publiekelijk tegen Hitler had uitgesproken. Von Galen was echter druk met het coördineren van hulp aan vluchtelingen en de herbouw van weeshuizen en kerken in het stadscentrum. Een Britse militair die voor MI5 werkte, kenmerkte Von Galen als een "doorgewinterde Duitse nationalist" (maar anti-nazi) die het karakter "van een eik" had. Zoals von Galen nazi-misdaden had aangevallen, zo viel hij nu ook de behandeling van Duitse burgers door de geallieerden (incl. Sovjets en Polen) aan. Hij beschuldigde de geallieerden (niet alleen Sovjet-Russen, maar ook Polen en Engelsen) vanwege de reeds begonnen systematische verdrijving van Duitse burgers uit Silezië, Oost-Pruisen, Danzig en Pommeren ervan bewuste etnische zuivering na te streven; de catastrofale voedselvoorziening in de westelijke bezettingszones weet hij aan de "Anglo-Amerikanen" die de Duitse bevolking door een hongersnood zouden willen breken.
Begin 1946 reisde hij naar Rome om er door Paus Pius XII tot kardinaal gewijd te worden. Hij werd in Münster als held ingehaald; vele Duitsers zagen in deze benoeming een begin van herwonnen nationaal zelfrespect. Minder dan een week na thuiskomst stierf hij op 22 maart 1946, op 68-jarige leeftijd.
Zijn zaligverklaringsproces werd in 1955 gestart en in november 2004 met positief gevolg afgesloten. Op 9 oktober 2005 werd hij door de Portugese kardinaal José Saraiva Martins, de Prefect van de Congregatie voor de Zalig- en Heiligverklaringen, in de Sint-Pietersbasiliek in Rome zalig verklaard. Zijn gedenkdag valt op 22 maart.
Hij stamde uit een oud Duits adellijk geslacht: de zeventiende-eeuwse bisschop en krijgsheer Bernhard von Galen (bijgenaamd Bommen Berend) was een verre voorouder van hem.
Von Galen was een uitgesproken anti-communist en heeft zich openlijk verzet tegen de nazi's en hun zogeheten euthanasiepolitiek (T-4-euthanasieprogramma), waarbij duizenden daklozen, geesteszieken en gehandicapten om het leven werden gebracht.
In 1941 hield hij drie historische preken tegen de nazi's, die op dat ogenblik reeds 100.000 gehandicapten om het leven hadden gebracht. De tekst van zijn homilie van 3 augustus 1941 in de Lambertikirche in Münster werd later door Britse vliegtuigen boven Duitsland gedropt. Hierop volgde een strikt Gestapo-huisarrest dat tot april, 1945 (inmars der Engelsen) zou duren. Daardoor kon von Galen niet tegen de jodendeportaties preken, die eerst later begonnen. Alfred Rosenberg en Martin Bormann wilden de rebelse bisschop van Münster na een eventuele nazi-eindoverwinning aan het Oostfront op de Markt in Münster publiekelijk laten ophangen.
Na de inname van het platgebombardeerde Münster door de geallieerden, wilden Engelse en Amerikaanse journalisten allemaal interviews afnemen van de bisschop die de nationaalsocialistische staatsterreur getrotseerd had en zich publiekelijk tegen Hitler had uitgesproken. Von Galen was echter druk met het coördineren van hulp aan vluchtelingen en de herbouw van weeshuizen en kerken in het stadscentrum. Een Britse militair die voor MI5 werkte, kenmerkte Von Galen als een "doorgewinterde Duitse nationalist" (maar anti-nazi) die het karakter "van een eik" had. Zoals von Galen nazi-misdaden had aangevallen, zo viel hij nu ook de behandeling van Duitse burgers door de geallieerden (incl. Sovjets en Polen) aan. Hij beschuldigde de geallieerden (niet alleen Sovjet-Russen, maar ook Polen en Engelsen) vanwege de reeds begonnen systematische verdrijving van Duitse burgers uit Silezië, Oost-Pruisen, Danzig en Pommeren ervan bewuste etnische zuivering na te streven; de catastrofale voedselvoorziening in de westelijke bezettingszones weet hij aan de "Anglo-Amerikanen" die de Duitse bevolking door een hongersnood zouden willen breken.
Begin 1946 reisde hij naar Rome om er door Paus Pius XII tot kardinaal gewijd te worden. Hij werd in Münster als held ingehaald; vele Duitsers zagen in deze benoeming een begin van herwonnen nationaal zelfrespect. Minder dan een week na thuiskomst stierf hij op 22 maart 1946, op 68-jarige leeftijd.
Zijn zaligverklaringsproces werd in 1955 gestart en in november 2004 met positief gevolg afgesloten. Op 9 oktober 2005 werd hij door de Portugese kardinaal José Saraiva Martins, de Prefect van de Congregatie voor de Zalig- en Heiligverklaringen, in de Sint-Pietersbasiliek in Rome zalig verklaard. Zijn gedenkdag valt op 22 maart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten