Heilige

Papias was omstreeks 130 bisschop van Hiërapolis in Klein-Azië. Hij heeft een boek geschreven in vijf delen met als titel Verklaring van de woorden des Heren, waarvan slechts fragmenten van bekend zijn. Korte gedeelten zijn onder andere bewaard gebleven in het werk Tegen de ketters van Irenaeus van Lyon en de Kerkelijke geschiedenis van Eusebius. Deze fragmenten worden gerekend tot de Apostolische Vaders.
In zijn boek verzamelde Papias niet alleen gegevens over het leven en de prediking van Jezus Christus maar ook over de apostelen en de eerste christenen. Deze informatie kreeg hij van mensen die een generatie ouder waren als hijzelf en die de apostelen gekend zouden hebben. Hij is de eerste die Matteüs en Marcus als schrijvers van een evangelie noemt. Ook lijkt hij een onderscheid te maken tussen de evangelist Johannes en een gelijknamige oudste die de drie Brieven van Johannes geschreven zou hebben. De verschillende samenvattingen van zijn woorden zijn echter niet duidelijk en spreken elkaar gedeeltelijk tegen.
Als kerkhistoricus raakte Papias in de vergetelheid en zijn boek werd vervangen door dat van Eusebius. Deze was uitermate negatief over hem omdat hij de Bijbel letterlijk nam en de leer van het Duizendjarig rijk aanhing. Papias was bevriend met Polycarpus.

Zijn feestdag is op 25 februari. Maar wat mij zo interesseert: buiten de evangelisten die hij noemt. Waarom lacht die man niet. Nooit wordt er gelachen in dat rare geloof.